คำว่า sati มาจากชื่อเดิมของเทพี Sati หรือที่เรียกว่า Dakshayani ผู้ซึ่งเผาตัวเองเพราะไม่สามารถทนรับความอัปยศอดสูของ Daksha บิดาของเธอ  อินเดีย ต่อพระอิศวรสามีของเธอ Sati ตามแนวทางปฏิบัติได้รับการกล่าวถึงครั้งแรกในปี 510 CCE เมื่อมีการสร้าง stele เพื่อรำลึกถึงเหตุการณ์ดังกล่าวที่ Eran ซึ่งเป็นเมืองโบราณในรัฐมัธยประเทศสมัยใหม่ ประเพณีนี้เริ่มได้รับความนิยมมากขึ้นโดยเห็นได้จากจำนวนหินที่วางเพื่อระลึกถึงความพอใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอินเดียตอนใต้และท่ามกลางวรรณะที่สูงขึ้นของสังคมอินเดีย แม้ว่าข้อเท็จจริงที่ว่าเดิมทีพวกพราหมณ์จะประณามการปฏิบัติเช่นนี้ก็ตาม (Auboyer 2002) ตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมา ประเพณีดังกล่าวได้หายไปทางตอนใต้ แต่มาแพร่หลายทางตอนเหนือ โดยเฉพาะในรัฐราชสถานและเบงกอล ในขณะที่ขาดข้อมูลที่ครอบคลุมทั่วทั้งอินเดียและตลอดช่วงอายุ