ไม่ใช่เพราะเป็นของโบราณ แม้แต่คนส่วนน้อยที่มีความสนใจอย่างแท้จริงในสมัยโบราณก็ยังถูกดึงดูดด้วยแรงดึงดูดที่กลั่นกรองจากการพิจารณาถึงประโยชน์ ภาษาละตินคลาสสิกได้รับการพิจารณาเหนือสิ่งอื่นใดว่าเป็นที่เก็บข้อมูลที่ผิดปกติหรือคำสอนทางศีลธรรม หรือเป็นคอลเลกชันของวลีที่ดีเหมาะสำหรับการอ้างอิงหรือแทรกลงในงานเขียนของตนเอง  ยุคกลาง แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้ถูกมองว่าเป็นการแสดงออกของอารยธรรมที่ยิ่งใหญ่ ซากศพของโรมันถูกใช้เป็นวัสดุก่อสร้างหรือเป็นแบบจำลองทางสถาปัตยกรรม ดังจะเห็นได้จากการตกแต่งภายในของวิหาร Autunและส่วนหน้าของ Saint Gilles หรืออาจมีอิทธิพลต่องานประติมากรรม ดังที่เกิดขึ้นในฝรั่งเศสในช่วงต้นศตวรรษที่ 13 เมื่อศิลปะได้รับพลังใหม่จากการศึกษาหินอ่อนโบราณ คำจารึกที่ทิ้งไว้ทุกที่ที่กรุงโรมเคยปกครองนั้นบางครั้งถือเป็นแบบจำลองที่มีประโยชน์ ด้วยเหตุนี้จึงถูกถอดความและลอกเลียนแบบ รูปปั้นและโลงศพถูกนำมาใช้อีกครั้ง